Ga naar de inhoud van de pagina

Artikel 21: Aanvraag optioneel, maar standaard aangevraagd; Impact op cliënten en administratieve last

Home Blog Artikel 21: Aanvraag optioneel, maar standaard aangevraagd; Impact op cliënten en administratieve last

Waarom blijven sommige instanties vasthouden aan het aanvragen van artikel 21, ondanks dat dit niet verplicht is? Lees vooral verder als u meer informatie wil.

In de praktijk wordt vaak ten onrechte gedacht dat bijvoorbeeld mensen met dementie automatisch een Wzd-toets moeten ondergaan als ze willen verhuizen naar een accommodatie onder de Wet zorg en dwang (Wzd). Echter, de wet staat toe dat mensen met dementie vrijwillig kunnen kiezen om naar een Wzd-accommodatie te verhuizen, als zij begrijpen waarom thuisblijven niet meer mogelijk is. Pas als iemand niet lijkt te begrijpen wat een verhuizing naar een Wzd-accommodatie inhoudt, of als er twijfel is over eventueel verzet tegen de verhuizing, komt een Wzd-toets door het Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ) ter sprake. “In de praktijk blijkt dat veel verpleeghuizen een artikel 21-besluit als voorwaarde stellen om te kunnen verhuizen. Dit is echter helemaal niet nodig als de cliënt vrijwillig naar het verpleeghuis verhuist” (V&VN, 2022, p. 2).

Het is belangrijk om te benadrukken dat het aanvragen van artikel 21 niet alleen zorgt voor onnodige administratieve lasten, maar dat dit ook impact heeft op de cliënten zelf en hun naasten. Het vereist dat de cliënt of zijn/haar vertegenwoordiger hun verhaal ook met het CIZ moet delen.

Daarom vragen we ons af waarom organisaties blijven vasthouden aan het aanvragen van artikel 21, ondanks de negatieve impact die het kan hebben op zowel de cliënt, naasten als de zorgverleners. Is het een kwestie van gewoonte, een overvloed aan voorzichtigheid, of zijn er andere factoren in het spel? Bijvoorbeeld te weinig kennis over wet- en regelgeving.

Als zorgbemiddelaars hebben we de verantwoordelijkheid om de zorgervaring van onze cliënten te verbeteren, en dit omvat ook het verminderen van onnodige bureaucratie. Laten we daarom samen streven naar een zorgzamere, efficiëntere toekomst voor onze cliënten, waarbij we de administratieve last minimaliseren en de focus leggen op het bieden van hoogwaardige zorg.

Artikel 21 geeft het Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ) de bevoegdheid om een besluit tot opname en verblijf te nemen. Het is cruciaal om te benadrukken dat opname volgens artikel 21 alleen mag plaatsvinden als er echt geen andere opties meer zijn en er sprake is van een risico op ernstig nadeel (Zorgverzekeraars Nederland, 2023, p. 85).